Vanochtend ging ik met lichte tegenzin aan het werk. Dit merkte ik terwijl ik bezig was met mijn pre-game routine: het stappenplan dat ik aan het begin van elke werkdag doorloop om in de werkmodus te komen. Een vast onderdeel van mijn pre-game routine is een minimeditatie: ik kijk eerst hoe ik me fysiek voel, dan hoe ik me mentaal voel, en volg dan vijf ademhalingen. Toen ik keek hoe ik me mentaal voelde merkte ik dat ik me wat onrustig voelde en dat ik weerstand voelde tegen het werk dat ik moest doen. Ik accepteerde dat die weerstand er was en ging toen aan het werk. En tot mijn verbazing ging dat prima.

Dat accepteren is iets wat ik heb geleerd uit gesprekken met mijn vader en zijn vriendin, en ik pas het vaak toe als ik me minder goed voel. Als ik me bijvoorbeeld zorgen maak om mijn werk of met iets persoonlijks in mijn maag zit, maak ik bewust de beslissing om te aanvaarden dat ik me niet zo goed voel. Het paradoxale is dat ik me door die beslissing vaak gelijk een stuk beter voel: door er simpelweg vrede mee te hebben dat ik me rot voel valt er een hele last van mijn schouders. In het Boeddhisme wordt wel gezegd dat (fysieke of mentale) pijn uit twee onderdelen bestaat: de pijn zelf en je eigen gevecht met de pijn. Je baalt dat je je niet goed voelt, je wil je beter voelen, je gaat malen over datgene wat je een slecht gevoel geeft en je denkt jezelf daardoor nog meer de put in. Als je stopt met vechten is een groot deel van het nare gevoel in één klap weg. Accpteren heeft ook iets relativerends: het leven kent nu eenmaal ups en downs, en door te beseffen dat je nu even in een down zit, kun je ook zien dat er weer ups zullen komen. Het rotgevoel verandert van iets allesomvattends waar je helemaal in zit naar een hobbel in de weg waar je even overheen moet.

Natuurlijk kan een naar gevoel voortkomen uit een probleem dat je kunt oplossen, en in dat geval is het gevoel accepteren zonder verder actie te ondernemen natuurlijk niet zo zinvol. Als je je rot voelt over het feit dat je een nare opmerking tegen een vriendin hebt gemaakt, kun je beter de vriendin in kwestie opbellen en je excuses aanbieden dan niks doen en accepteren dat je niks doet. Als je baalt omdat je een doktersafspraak moet maken en dit al weken voor je uitschuift, kun je beter die afspraak maken dan alleen accepteren dat je baalt. Maar actie ondernemen is niet altijd mogelijk. Als er iets is waar je geen controle over hebt (het gaat slecht met iemand om wie je geeft of je hebt iemand verloren), als je je rot voelt zonder duidelijk aanwijsbare oorzaak (bijvoorbeeld bij PMS, moeheid of somber weer, of zelfs bij geen van dat alles) of als er een terugkerend probleem is waar je nog geen oplossing voor hebt (je hebt een slechte band met je baas, een karaktereigenschap die tot problemen leidt of een moeilijke relatie) is er niet direct een uitweg voorhanden. In andere gevallen is actie ondernemen wel mogelijk maar niet op het moment dat je je rot voelt, bijvoorbeeld als je in je bed ligt te malen. In al die situaties kan het enorm helpen om simpelweg te aanvaarden dat het even minder gaat.

Vanochtend merkte ik dat acceptatie ook goed kan zijn voor je productiviteit. Ik zag op tegen het werk dat ik die dag moest doen en de verleiding was groot om me daar zorgen over te gaan maken: om na te denken over de verschillende aspecten van de taak die ik niet leuk vond, de redenen waarom ik het niet wilde doen en manieren om in de toekomst minder van dat soort werk te hoeven doen, of om andere dingen te bedenken die ik misschien in plaats van de vervelende taak kon doen. Die gedachtenstroom had er makkelijk toe kunnen leiden dat ik mee was gegaan in mijn tegenzin en het werk voor me uit had geschoven. Door mijn weerstand simpelweg te aanvaarden en vervolgens aan de slag te gaan met de taak, kwam ik niet in die negatieve draaikolk terecht. Toen ik eenmaal bezig was viel het werk best mee en aan het einde van de werkdag was ik er vanaf.

Kortom: als je je rot voelt, probeer dan eens te stoppen met nadenken over de oorzaak en gewoon te aanvaarden dat het even minder gaat. Als je stopt met vechten voel je je meteen een stuk lichter.