Een bureau met een computer, telefoon, pen en papier, een fles water en een appel
Individueel

Doe alsof je geen tijd hebt

Weet je nog dat je bij tentamens Nederlands op de middelbare school wel eens een essay moest schrijven? Je zat op je stoeltje aan je ondergekliederde tafeltje, draaide het tentamenblad om en las de vraag: schrijf een betoog voor het invoeren van rekeningrijden of schrijf een beschouwing over het direct kiezen van burgemeesters. Je had twee of drie uur en moest zo goed en zo kwaad als het ging, met pen en papier, een enigszins leesbaar essay tevoorschijn zien te toveren. En het grappige was: het lukte altijd. Er waren kinderen met hoge cijfers en kinderen met lagere cijfers, maar iedereen had na die twee of drie uur een essay op papier.

Zou het je nu nog lukken om in die tijd een essay te schrijven? Mij niet: ik zou waarschijnlijk al meer dan drie uur kwijt zijn aan het opzoeken en lezen van bronnen, het verscherpen van mijn argumenten en het bedenken van de perfecte structuur voor het essay, zonder ook maar een letter op papier te hebben. Dat perfectionisme is natuurlijk nuttig: als je als volwassene een essay moet schrijven, bijvoorbeeld omdat je journalist bent, kom je niet weg met een in twee uur in elkaar gedraaid verhaaltje. Toch kan het je ook in de weg zitten en ervoor zorgen dat je blijft hangen in de voorbereidende fase zonder met de kern van de taak aan de slag te gaan.

Ik moest aan die essays denken omdat ik de afgelopen weken zelf een beetje vastzit in die voorbereidende fase. Ik wil een beursaanvraag schrijven maar de deadline is nog maanden in de toekomst. Toch moet ik wel beginnen: het duurt nu eenmaal een aantal maanden om een goed idee te bedenken, uit te werken en op papier te zetten. Daarom stel ik mezelf nu regelmatig de vraag: stel dat de deadline van de beursaanvraag ineens verplaatst zou worden naar morgen, wat zou ik dan opschrijven? En dan schrijf ik een paar alinea’s over wat dat zou zijn. Een goede beursaanvraag wordt het zo niet, maar er ligt wel iets, en er komen altijd nieuwe ideeën in me op die me verder brengen in mijn denkproces.

Daarom wil ik deze week een simpele productiviteitstip delen: doe alsof je geen tijd hebt. Doe alsof je baas over een uur dat verslag van je verwacht, alsof je die column vandaag moet inleveren, alsof je die presentatie morgen al moet geven. Door de tijdsdruk ben je gedwongen om je perfectionisme even te laten varen en te zorgen dat je gewoon iets gedaan krijgt. Daardoor zet je jezelf ertoe om een stapje verder te denken en worden je gedachten concreter. Als je eenmaal bezig bent krijg je vanzelf meer ideeën om het beter te maken en voilà: je bent uit je impasse. Als je eenmaal iets hebt kun je je perfectionisme weer toelaten en voortborduren op je eerste versie. En gek genoeg blijkt vaak dat het werk dat je onder tijdsdruk hebt gemaakt veel beter is dan je van tevoren had gedacht.

2 opmerkingen over “Doe alsof je geen tijd hebt”

  1. O ja, die essays… ik was dat helemaal vergeten, maar inderdaad, dat is precies hoe het ging!
    Helemaal eens trouwens met ‘jezelf kaders/deadlines stellen’. Doet me denken aan Parkinson’s law: https://en.wikipedia.org/wiki/Parkinson%27s_law

    Wat ik soms ook doe is een collega beloven dat ze vóór de lunch/over een uur/eind van de middag een resultaat van me krijgen. Peer pressure helpt ook 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *