Een gebouw in Berlijn en een lantaarnpaal met twee straatnaambordjes
Maatschappelijk

De vrijblijvende millennial

*Dit schrijfsel schreef ik aan het einde van 2019, toen ik nog in Berlijn woonde en er nog geen Corona was*

Het is vrijdagavond in Berlijn en ik heb zo afgesproken om naar een bar te gaan met een groep andere Nederlanders die hier wonen. Er zitten 18 mensen in de appgroep waarvan er zeven hadden gezegd te zullen komen en nog één misschien. Toen ik net een appje stuurde om te checken of iedereen nog kwam, regende het halve en hele afzeggingen: er komen nu drie mensen misschien, drie mensen niet en nog maar twee wel.

Ik moest een beetje lachen toen dit gebeurde, want dit is precies hoe ik had verwacht dat het zou lopen. ‘Ja’ zeggen op een plan om af te spreken en vervolgens op het laatste moment afzeggen is heel gewoon geworden, en hoe minder goed mensen elkaar kennen, hoe hoger de kans dat je hun ‘ja’ eigenlijk als een ‘misschien’ of zelfs als een ‘waarschijnlijk niet’ kunt opvatten. Mensen van onze generatie maken vaak meerdere plannen voor één avond en besluiten dan op de dag zelf welk plan ze het meest aanstaat en of ze überhaupt zin hebben om het huis uit te gaan.

Dit fenomeen wordt ook wel ‘plan shopping’ genoemd en is het meest markant in de aanloop naar oudejaarsavond. Een clubavond, huisfeestje, oliebollen en spelletjes met vrienden? Je kunt op alles ‘misschien’ zeggen en, afhankelijk van wat de rest doet, op het laatste moment besluiten welke ‘misschien’ een ‘ja’ wordt. Ik betrap mezelf hier ook weleens op en dat is niet zo vreemd, want hoe meer mensen aan plan shopping doen, hoe hoger de noodzaak om er zelf ook aan mee te gaan doen. Als je maar op één plan ‘ja’ hebt gezegd is de kans namelijk aanwezig dat je uiteindelijk de enige bent die dat plan nog ziet zitten, en zonder backupplan eindig je dan alleen thuis. En hoe kun je dan op Instagram laten zien hoe leuk je leven wel niet is?

Die vrijblijvendheid is typerend voor millennials. We kopen geen fiets maar kiezen de Swapfiets, we nemen geen abonnement op een krant maar lezen losse artikelen op Blendle, we gaan niet bij een sportschool maar shoppen via OneFit verschillende klasjes bij elkaar. Steeds meer mensen zien geen heil meer in monogamie maar willen een open relatie of polyamorie.

In dit neoliberale tijdperk gaat het allemaal om optimalisatie: hoe zorg ik ervoor dat ik het beste krijg? Als dat je streven is is het niet verwonderlijk dat je je nergens aan vast wilt binden. Misschien is deze partner wel leuk, maar wat als ik een ander aantrekkelijk iemand tegenkom? Misschien is deze sportschool wel goed, maar wat als ze bij een andere sportschool een nog betere les aanbieden? Misschien is dit plan wel aardig, maar wat als er een nog leuker plan voorbij komt?

Maar door je nergens aan vast te binden verlies je de connectie met mensen. In het verleden zagen mensen elkaar wekelijks op zondag bij de kerk. Ik vermoed dat er toen geen mensen waren die zowel bij de protestante als bij de katholieke kerk zeiden dat ze ‘misschien’ zouden komen, om op zondagochtend de knoop door te hakken, afhankelijk van naar welke kerk de hipste mensen uit het dorp zouden gaan. Het was lange tijd gewoon om naar één sportvereniging te gaan, waar je de leraren en medesporters kende. Door je te binden aan een plek zie je steeds dezelfde mensen en kunnen er connecties en vriendschappen ontstaan.

Bij mijn wekelijkse pilatesles zijn elke week andere mensen en ik ken daar dus ook niemand, hoewel ik er al maanden heenga. Veel mensen in mijn kennissenkring doen aan plan shopping, waardoor ze nooit op elkaar aan kunnen en kansen om verbindingen met elkaar aan te gaan mislopen. De banden die je hebt met de mensen om je heen zijn één van de beste voorspellers van geluk. In al onze optimalisatiedrift geven we dus juist datgene op wat het belangrijkste is voor ons welzijn. Uiteindelijk wordt niemand gelukkiger van alle vrijblijvendheid. Veel beter kun je je gewoon toeleggen op één iets en daar blij mee zijn, zodat mensen op je kunnen bouwen en jij op hen. Of, zoals mijn moeder vroeger al wijs zei: ‘te is nooit goed, behalve in tevreden’.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *