Als de telefoon ging, nam je op. Toen er geen Whatsapp was, geen internet, zelfs geen sms. Een telefoon met een snoer aan de muur. Mensen die niet opnamen waren rare snuiters. Kluizenaars.

De telefoon ging één per dag, of twee. Op de mat lagen drie brieven waar we voorzichtig overheen stapten.

Twintig jaar later. Een overvolle mailbox op het werk, een overvolle mailbox thuis, de groepsapps pingen, getril in je zak, een oplichtend scherm.

Communicatie-inflatie: een lawine aan berichten en elk bericht wordt minder waard. Antwoorden minder belangrijk. We vergeten, nonchalance, geen zin, geen tijd. Negeren is makkelijker.

We staan aan de andere kant. Daar wachten we. Onzekerheid, twijfel, komt er nog iets? De telefoon licht op. Het is niets. Radiostilte.